Historia Karaoke

Karaoke box - skrzynia Karaoke

Ta tradycja pojawiła się już wcześniej w japońskiej mitologii. Przez długi czas, śpiewanie i tańczenie stanowiły jedną z kilku rozrywek dla dorosłych w wiejskich obszarach. Noh (jeden z głównych gatunków dramatu japońskiego) był początkowo grany przy spotkaniach przy herbatce a goście byli zapraszani pochwalnymi krzykami lub wiwatami. Śpiew i taniec były także częścią edukacji samurajów. Było wymagane, aby każdy samuraj miał swój taniec i pieśń, które mógłby wykonać. Za czasów Taisho, UTAGOE KISSA (piosenkarska kawiarnia), stała się bardzo popularna a klienci śpiewali przy występie na żywo grupy muzycznej.

Cały przemysł karaoke na dobre rozpoczął się w Japonii we wczesnych latach siedemdziesiątych kiedy to piosenkarz Daisuke Inoue (Inoue Daisuke) został poproszony przez częstych bywalców kawiarni Utagoe Kissa, gdzie też występował, aby nagrał swoje występy po to by mogli śpiewać je na firmowych spotkaniach, wczasach. Biorąc pod uwagę jaki potencjał stanowi to na rynku Inoue stworzył odtwarzacz, który grał piosenkę po wrzuceniu monety o wartości 100 jenów. To była pierwsza maszyna karaoke. Zamiast sprzedawać maszyny wypożyczał je, tak że sklepy nie musiały kupować jego nowych piosenek. Początkowo myślano, że będzie to chwilowa moda, poza tym cena 100 jenów jak na lata siedemdziesiąte była kwotą dosyć sporą, była to kwota za którą można było wówczas zamówić dwa typowe dania w restauracji. Jednak karaoke szybko stało się popularną rozrywką. Maszyny karaoke początkowo były umiejscawiane w restauracjach , w pokojach hotelowych; wkrótce jednak bardzo popularny stał się nowy biznes zwany „karaoke box” (skrzynia karaoke). W roku 2004, Daisuke Inoue otrzymał pokojową nagrodę Nobla za wynalezienie Karaoke, bowiem ‘w ten sposób wprowadził całkowicie nowy sposób dla ludzi aby uczyli się wzajemnie tolerować’.

Pub Karaoke w Hamburgu

Wcześniej urządzenia karaoke używały kaset, jednak rozwój technologii wyparł je, a jej miejsce zajęły płyty CD , VCD i oczywiście DVD. W 1992, Taito przedstawił urządzenie X2000, które ściągało muzykę poprzez połączenie dial-up. Jego muzyczny repertuar i grafika były ograniczone, ale zalety kolejnych udoskonalanych i mniejszych wersji urządzenia wyparły całkowicie tradycyjne maszyny karaoke.

Karaoke szybko rozpowszechniło się na resztę Azji a następnie w USA w latach dziewięćdziesiątych. Popularność barów karaoke, czy „skrzyń KTV”, rozpowszechniła się szybko w USA, Kanadzie oraz innych zachodnich krajach.

Źródło: Wikipedia.org